Ach, dat is gaaf! Zodra dit badboekje in aanraking komt met water, dan krijgen de zwart-wit illustraties opeens kleur. Het lijkt wel magie. Zeker voor jonge kindjes.
Puur badplezier
De kleuren in de tekeningen van het boekje verdwijnen weer als de pagina’s zijn opgedroogd. Extra leuk: de twee boekjes gaan ook over water. Er is een boekje Wie zwemt er in de zee? En Wie zwemt er in de sloot?
Zwart-wit
De bedenkers (Weegallery.com) hebben de boekjes speciaal in zwart-wit gemaakt voor (pasgeboren) baby’s: zij kunnen tijdens hun eerste weken slechts in zwart en wit zien en tot een afstand van 38 centimeter.

Uitgeverij Ploegsma. Te koop bij o.a. Bol.com.

Denk je als blogger een nieuw spel te hebben om je kinderen te laten testen. Roepen de 8- en 11-jarige bij het zien van het gezelschapsspel meteen: “Kennen we al! Die hebben we op school.” Okay, jammer… maar ook een goed teken. Dan kan het niet anders dan dat Get a Grip (want zo heet het spel) gaaf is voor kinderen.
Testen maar
Aan de slag dus met Get a Grip. Handig dat de kids het al kennen, want dan hoeven we niet meteen de spelregels te lezen. Hoewel, zoonlief wil meteen de potjes klei open trekken terwijl hij zijn zusje ‘commandeert’ dat ze níet de tekenblokjes moet pakken. Ai, dus toch eerst die spelregels een goed bekijken voor we echt gaan testen.
Weg duim
We leggen uiteindelijk de twee tekenblokken met twee pennen, de rode klei, de opdrachtkaarten om te tekenen, te kleien en andere opdrachten uit te voeren op tafel. Per kind bind ik om iedere hand de ‘duimloze’ band. Weg duim! Hadden we deze duimen-weg-tovenaar ook maar toen dochter moest stoppen met duimen ;-).

We starten met een opdracht om een hond te kleien. Kijk, dat is dus knap lastig als je je duimen niet kunt gebruiken. Op de opdrachtkaart staat dat ze een minuut de tijd hebben, maar wij besluiten die tijd iets op te rekken. Dan kunnen ze de hond kleien en vergelijken we de twee, rode klei honden. Niet volgens de regels, maar wel leuk. Er volgen nog een pizzapunt, gezicht en smiley, van klei. En intussen wordt er wel onder tijdsdruk gewerkt. Wie het eerst klaar is en echt iets heeft gekleid, krijgt een punt.
Daarna gaan we voor de tekenopdrachten. Tekenen zonder duim ís gewoon moeilijk! Hoe houd je je pen vast? Tussen je vingers! Dan is het gewoon lastig om een panda of donderwolk te tekenen. Maar wel heel leuk en grappig! Bovendien, ze worden er steeds beter in!
Dan, de doe-opdrachten. Oei, veters strikken is met duimen bij ons thuis al lastig, laat staan als je geen duimen kunt gebruiken. Lachen is het wel! En dat is wel zo fijn bij een gezelschapsspel.

We draaien de oprit van Bilderberg hotel ’t Speulderbos op en rijden helemaal door tot vooraan. Er is namelijk een parkeerplaats voor ons gereserveerd, Billy parking genaamd. Ja hoor, er staat gewoon een bordje voor de familie Smit. Binnen een paar seconden staan we binnen en ren ik met mijn zusje naar de ontvangstbalie. Perfect, gewoon op onze hoogte. Receptioniste Miranda vraagt of we een goede reis hebben gehad en geeft meteen een gaaf stripboek ‘Het raadsel van de Verdwenen Kroon’. Terwijl mama incheckt, pikken wij alvast een snoepje uit de schaal. Er staat een schoolbankje met allemaal boeken, speelgoed en kleurpotloden. Maar waarom hangt die letter L daar nou? Het is net of Miranda mij hoort denken, want we krijgen een speurtocht. Liefst begin ik daar direct aan, maar eigenlijk wil ik ook de hotelkamer graag zien. We lopen de trap op en al snel heb ik onze kamer gevonden! Want er hangt een brief op de deur met ‘Welkom Mees en Pien’. Wauw, dat is gaaf. Dat hebben we nog nooit eerder gehad.

Snel inspecteren we de hotelkamer van ’t Speulderbos: een tweepersoonsbed voor papa en mama, voor ons ook twee opgemaakte bedden (slaapbank), op tafel een feestelijk zakje snoep en in de badkamer twee vrolijke badschuim verpakkingen. Te gek. Wat een goed begin!

Billy Bios

Beneden zagen we de openhaard al branden en dus gaan we daar wat drinken. Of beter gezegd, mijn ouders nemen daar een cappuccino en ik duik met mijn zus de Billy Bios in. Ieder weekend worden er twee conferentiezalen omgetoverd tot een kinderwalhalla. De ene kamer is bioscoop waar de hele dag op een groot scherm films worden gedraaid. De andere kamer, Billy’s game room, barst van het gave speelgoed, een Wii en een voetbaltafel. Vervelen kun je je hier echt niet!

De verrassingsballen van L.O.L. Surprise zijn een hit. Het is een ideaal cadeau voor meiden van 4-8 jaar. De poppetjes worden dan ook fanatiek gespaard.
In de speelgoedgidsen werd ook consequent de L.O.L. Surprise Bruisfabriek aangekruist door dochter Pien (8 jaar) en nu hebben we deze bijzondere fizz factory dan eindelijk getest.
Mengen
Het uit de verpakking halen van de fabriek kost al even geduld, laat staan als mama zegt dat de handleiding eerst gelezen moet worden. Pien wil het liefst meteen starten en gaan mengen, maar dat is echt niet aan te raden.

Eerst lezen, dan aan de slag.
De verhoudingen van de ingrediënten luisteren nogal nauw én het is ook wel handig om te weten in welke bol je de stoffen gaat mengen.

Dus, eerst de trechter op de plastic mengbol plaatsen, dan de afgevulde kleine bol met natriumhydrogenkarbonaat (ook zuiveringszout genoemd) door de trechter laten lopen, gevolgd door een klein schepje kleurstof (de keus uit blauw of roze) en een schep citroenzuur. Ondertussen blijft Pien aan de zwengel draaien en voegen we ook nog twintig druppels water toe.
Volgens de handleiding moeten we snel werken en dat levert bij de eerste bruisbal lichte stress op. Maar als je goed samenwerkt, lukt het prima. Zo blijkt. Want we plaatsen het vormpje onder de mengbol en Pien maakt het schuifje open. De vorm vullen we tot de helft en dan leggen we er een leuk bedeltje in (verrassing!). Dan voeg je de rest van het mengsel toe en druk je de boel aan, tot een bal.

Mooi balletje
Wij laten onze bruisbal langer dan het genoteerde half uur drogen in de houder. Tja, we gingen eten dus bleef de bruisbal op z’n plek. Tijdens het eten vertelt Pien dat ze het zo leuk vindt om alles te mengen en kleuren te maken. De volgende bruisbal gaat zij van twee kleuren voorzien. Er volgen wilde plannen om in de bal glitters toe te voegen (in plaats van op de bal) en misschien wel een aromatische olie voor de geur. Want, de bruisballen geuren niet.
Als wij de houder openen komt er een mooi balletje tevoorschijn. Tijd om de bal te gaan laten bruisen. Zoals wij gewend zijn bij een bruisbal, doet Pien dat in een warm bad. We plaatsen een foto van ons bruisballenavontuur op Instagram, waarna wij worden gewaarschuwd door collega-blogger Go-or-no-go dat de ballen niet in bad mogen. WAT?!

Nog eens nalezen
We pakken de handleiding er nog eens bij en lezen alle waarschuwingen nu goed door. En dat zijn nogal wat waarschuwingen… Veiligheidsregels zoals “houd jonge kinderen en dieren uit de buurt van het gebied waar het experiment plaatsvindt” en “Eet en drink niet in de buurt van de plek waar wordt geëxperimenteerd” en inderdaad “niet geschikt om in bad te gebruiken”. Teleurstelling alom!
Toch is de bruisbal in bad gegaan en het bruisende effect was kort maar krachtig. Leuk! Het bedeltje kwam als verrassing tevoorschijn. Maar het blijft vreemd dat je de bruisballen uit de L.O.L. Surprise Fizz Factory niet in bad mag gebruiken… Wij houden het er op dat het Amerikaanse regeltjes zijn, maar toch.

7 lagen
Misschien een beter idee is de gewone L.O.L. Surpise-bal, met zeven lagen met verrassingen. Je vindt onder de zeven lagen: Sticker met geheim bericht, stickervel, flesbedeltje, schoenen, outfit, accessoire en L.O.L. Surprise Tots-pop met waterverrassing.
Te koop bij o.a. Bol.com.