Kinderboeken

Soms valt een boek je gewoon op. Dat had ik direct met het boek van schrijver Jacques Vriens. Dat komt in eerste instantie door de titel: Mijn vader woont in het tuinhuis. En door de afbeelding met allemaal dozen.
De titel vind ik eigenlijk grappig klinken, maar het blijkt helemaal niet zo’n grappige reden te zijn. Je moet het namelijk letterlijk nemen… een vader die vanwege de scheiding elders (in het tuinhuis) gaat wonen. Zoals al in het persbericht aangekondigd is, wordt dit belangrijke verhaal door meesterverteller Jacques Vriens verteld. Hij kan raak schrijven over familie, vreugde, verdriet en voor jezelf opkomen. De schrijver weet zelf heel goed hoe het voor een kind voelt als je ouders gaan scheiden.
Vechtscheiding
Jacques Vriens: ‘Mijn ouders gingen scheiden toen ik negen jaar was. Toen ik later meester werd en kinderen in mijn klas hetzelfde meemaakten, kwam het weer heel dichtbij. Gelukkig konden we er goed met elkaar over praten. Helaas zijn er ook nog steeds kinderen die in een vechtscheiding terechtkomen. Ouders doen vaak hun best dit te voorkomen, maar dat lukt niet altijd en dan kan het flink uit de hand lopen. Juist dan is het belangrijk dat kinderen hun stem laten horen. Daarover wilde ik schrijven.’
Broer en zus
In het boek lees je twee kanten van het verhaal. Niet van de vader en de moeder, maar van zus Lara en broer Joeri.
De eerste pagina van het boek start met: ‘Je vertelt het niet!’ zei ik tegen Joeri. ‘Dat doe ik wel!’ Met overdreven grote passen liep mijn broer door. Ik hield hem met moeite bij. ‘Doe nou niet zo eigenwijs, misschien komt het nog goed.’ We waren door het park op weg naar school. Het was herfst en de bladeren aan de bomen waren geel. De lucht was treurig grijs. Er dreigde regen en ik dacht: echt echtscheidingsweer.

Je weet als lezer direct waar je aan toe bent en ik werd direct het verhaal in gezogen. Ik wil weten wat er met de tweeling gaat gebeuren en hoe zij omgaan met de scheiding. Ik lees alle emoties die ik mij kan bedenken terug in het boek, van woede tot angst en van verdriet tot onzekerheid. Mijn eigen ouders zijn gelukkig niet gescheiden, maar die van een vriend van mij wel. Hierdoor herken ik emoties in het boek.
Groep 8
De scheiding lijkt steeds meer een vechtscheiding te worden, al doet iedereen zijn best dat te voorkomen. De emoties lopen hoog op, ook tussen Joeri en Lara. Hun thuis is hun thuis niet meer. Gelukkig hebben ze allebei veel gevoel voor humor en als het erop aankomt, helpen tweelingen elkaar altijd. Op school mogen ze alles even vergeten. Ze zitten in groep acht en dat is een bijzonder jaar. Maar als het echt helemaal uit de hand loopt, nemen Joeri en Lara het heft in eigen handen – en hoe!

Ik vind het een indrukwekkend boek. Op een schijnbaar luchtige manier wordt een heftig onderwerp als (v)echtscheiding verteld.

Bekijk het boek ook De Leukste Kinderboeken.